Bestaat er zoiets als “a tragedy with a happy end”? 

Op het eiland Ithaka wacht Penelope wacht al twintig jaar op de terugkomst van haar man Odysseus. De Trojaanse Oorloog is voorbij, maar Odysseus laat op zich wachten. De kans dat hij levend terugkeert, wordt iedere dag kleiner. Voor Penelope is de tijd stil komen te staan. Terwijl iedereen om haar verder leeft, weigert zij zich neer te leggen bij het feit dat haar man misschien nooit meer terugkomt. Zelfs wanneer Odysseus uiteindelijk in het paleis verschijnt, lijkt het onmogelijk voor de twee geliefden om elkaar terug te vinden. Is een happy end nog mogelijk?

Il Ritorno d’Ulisse in Patria van Claudio Monteverdi is een van de oudste opera’s die overgeleverd is uit de zeventiende eeuw. Toch is het werk opvallend modern te noemen - misschien zelfs tijdloos. Tekst en muziek gaan samen in een muziekdrama dat speels is, direct en vol contrasten. Monteverdi tekent in zijn compositie ingenieus een gelaagd beeld van rouw, zelfbedrog, wanhoop en liefde.

Deze versie van Il Ritorno d’Ulisse in Patria speelt zich af in het grijze gebied tussen leven en dood, hoop en wanhoop, vertrekken en terugkomen, komedie en tragedie. De bewerking van Elena Kats-Chernin laat slechts een kleine rol voor de Goden over. Geen abstracte mythologie, maar een verhaal over echte mensen van vlees en bloed, over hun relaties en hun diepste angsten en verlangens. 

Il Ritorno d’Ulisse in Patria wordt in juni in Amare gezongen en gespeeld door studenten van de Dutch National Opera Academy, de tweejarige masteropleiding voor de grootste talenten van het Conservatorium van Amsterdam en Koninklijk Conservatorium Den Haag, aangevuld met studenten van beide conservatoria.

De opera wordt gezongen in het Italiaans met Nederlandse en Engelse boventiteling.